pek sevgili aziz valentin.
Gönderen melve , 2 Şubat 2010 Salı 08:04
Sevgililer gününü sevmiyorum. Size yalan söyleyemeyeceğim, yalnız olmanın getirdiği bir hırçınlık da söz konusu. Başka türlü olsa belki daha ılımlı yaklaşabilirdim.
Ama yanımda kutlayacağım biri olduğu zamanlarda da pek sevmezdim, yalnız olunca daha da sevmiyorum. Niye seveyim?
İnsanların aşırı kutlamacılığını da anlamıyorum zaten. Ne gerek var. Mailim salak junklarla doluyor "sevdiğinizi gülümsetin bıdı bıdı", her taraf pembe kırmızı oluyor. Güller, sümbüller, pastalar, kekler, kolyeler, yüzükler.
Hoş değil.
Kimseyi bana kalp şeklinde bir kutu içinde çikolata aldı diye daha çok sevebileceğimi sanmıyorum, ya da çiçekle. Belki şarkılarla kandırılabilirim. Onlar yumuşak karnım.
Tesadüfler ve şarkılar...
Ama emin değilim. Aşk dediğin tuhaf bir olay. Çikolatalarla, süt ürünleriyle vesaire çözüm bulur mu bilemem.
"Al çiçek, ver öpücük" olacak iş değil bunlar.
sevgililer gününden nefret ediyorum. ve evet bu asla sevigilim olmadığı için değil. kendimi de kandırmıyorum. saçmalık!
ama en nefret ettiğim sevgililer gününde yapılan yalnız kalpler partileri. onlar daha da saçma. ne var canım yalnızsak? hayır sevgilin olunca boyun bi karış uzuyo mu? uzuyosa söylesinler bilelim bi sevgili yapalım. bi karış bi karıştır.